Dom Pomocy Społecznej

Plac, na którym obecnie znajdują się budynki Domu Pomocy Społecznej z całą posesją zakupiony został przez Towarzystwo Kolonii Letnich dla Chrześcijan w Częstochowie od Edmunda Koszczewskiego. Rok zakupu placu datuje się na ok. 1925 do 1930. Do czasu wojny w budynku wzniesionym przez Towarzystwo Kolonii Letnich dla Chrześcijan w Częstochowie organizowano kolonie letnie dla biednych dzieci z Częstochowy. Organizacją i utrzymaniem tego przedsięwzięcia zajmował się ówczesny Caritas kościelny. W sprawozdaniu z działalności Towarzystwa istnieje w roku 1937/38 wyszczególnienie Domu Letniskowego w Poraju. Pod koniec wojny w 1945 r., na skutek przeludnienia Zakładów Opiekuńczych, Kierownictwo Domu Noclegowego w Częstochowie, nie mogąc pomieścić wszystkich potrzebujących, zwróciło się do Towarzystwa Dobroczynności z prośbą o stworzenie filii zakładu. Prezes Towarzystwa, Radca Kurii Częstochowskiej - ksiądz Antoni Godziszewski, ofiarował na ten cel dom letniskowy w Poraju, będący własnością Towarzystwa Kolonii Letnich dla Chrześcijan w Częstochowie. W czasie wojny dom służył za mieszkanie dla wojsk niemieckich. Po ustąpieniu wojsk Dom doszczętnie ograbiono.

Siostry Albertynki objęły prace w Poraju 2 sierpnia 1945 roku i rozpoczęły opiekę nad osobami starszymi i sierotami. Niezbędnego remontu i wyposażenia w najkonieczniejsze sprzęty dokonano z pomocą Towarzystwa Dobroczynności i Opieki Społecznej miasta Częstochowy oraz gminy Poraj.

W dniu 22 października 1945 roku do Domu przeniesiono pensjonariuszki z likwidowanego tymczasowego Domu Opieki dla Dorosłych w Żarkach.  W 1950 roku w związku z likwidacją własności kościelnych, Dom przeszedł pod zarząd Zrzeszenia Katolików Caritas, z oddziałem wojewódzkim w Katowicach. W związku z coraz większym zapotrzebowaniem na miejsce w Domu, w 1953 roku podjęto decyzję o jego rozbudowie. Dobudowano kuchnię, pralnię, zaplecza oraz mieszkania dla podopiecznych.

W 1956 roku Zarząd Główny Caritas przysłał decyzję o zmianie charakteru Domu, przeznaczając go dla osób upośledzonych umysłowo. Dalszą rozbudowę budynku rozpoczęto w 1982 roku. Dobudowano wówczas dwa skrzydła, co dało możliwość zwiększenia liczby mieszkanek do 110. W 1985 roku zatrudniono pierwszego instruktora terapii zajęciowej, co zapoczątkowało w późniejszym czasie zorganizowanie innych terapii dla mieszkanek.  W czerwcu 1990 roku z przyczyn politycznych rozwiązane zostało Zrzeszenie Katolików Caritas. Majątek Domu przekazano do użytku Zgromadzeniu Sióstr Albertynek na czas nieograniczony dla celów charytatywnych.

W dniu 19 lipca 1990 r. została zawarta umowa pomiędzy Ministerstwem Pracy i Polityki Socjalnej a Zgromadzeniem Sióstr Albertynek. Odtąd Dom funkcjonuje pod nazwą: Dom Pomocy Społecznej dla Dorosłych im. św. Brata Alberta prowadzony przez Zgromadzenie Sióstr Albertynek. Od 1995 r. Dom działał na podstawie umowy zlecającej prowadzenie Domu, zawartej pomiędzy Wojewodą Częstochowskim, z upoważnienia którego działał Dyrektor Wojewódzkiego Zespołu Pomocy Społecznej w Częstochowie, a w/w Zgromadzeniem. Od tego czasu placówka była dotowana i nadzorowana przez Wojewódzki Zespół Pomocy Społecznej w Częstochowie..

Z dniem 1 stycznia 1999 r. prawa i obowiązki wojewody częstochowskiego wynikające z umowy, z mocy prawa przeszły na starostę Powiatu Myszków, a prawa i obowiązki zastrzeżone dla Wojewódzkiego Zespołu Pomocy Społecznej w Częstochowie przeszły odpowiednio na Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Myszkowie, które sprawuje bezpośredni nadzór merytoryczny i finansowy nad działalnością Domu. W dniu 29.12.2000 r. podmiot prowadzący Dom, tj. Prowincja Krakowska Zgromadzenia Sióstr Albertynek Posługujących Ubogim wystąpiła do Wojewody Śląskiego z wnioskiem o wydanie zezwolenia warunkowego na prowadzenie Domu Pomocy Społecznej. Jednym z załączników do wniosku był projekt programu naprawczego Domu opracowany przez dyrektora oraz zespół pracowników. Po przeprowadzonej kontroli, dnia 21 maja 2001 r. Wojewoda Śląski wydał warunkowe zezwolenie na prowadzenie Domu. Po zrealizowaniu programu naprawczego Zgromadzenie w dniu 27.09.2010 r. wystąpiło o wydanie stałego zezwolenia, które zostało wydane 27.10.2010 r. decyzją nr PS/II/9013/13/10/